Το βιβλίο μου

Ορθόδοξη θεολογία και τουρκοκρατούμενος Ελληνισμός, Αθήνα (Μυρμιδόνες) 2014

Συνεχίζοντας την παρουσίαση των επιστημονικών πονημάτων μου αναρτώ σήμερα μια σύντομη αναφορά για τη συλλογή μελετημάτων μου σχετικών με την ιστορία των δογμάτων και της Εκκλησίας μας κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, η οποία κυκλοφόρησε την περασμένη χρονιά με τον ως άνω τίτλο.

 Από τον πρόλογο του βιβλίου:

 "Πρόκειται για κείμενα που είτε αναδημοσιεύονται εδώ, είτε βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Παρά το ότι συντάχθηκαν με διαφορετικές αφορμές και παρουσιάστηκαν ή (και) δημοσιεύθηκαν σε επιστημονικά βήματα με παραλλάσσουσα εν πολλοίς απεύθυνση, τα εδώ συγκεντρωθέντα μελετήματα, δύναται να υποστηριχθεί, συγκροτούν μια ενιαία θεματική ενότητα, θεμελιώδης παράμετρος της οποίας είναι το μοτίβο της αλλοτρίωσης (ή του κινδύνου της αλλοτρίωσης) της θεολογικής αυτοσυνειδησίας του ελληνικού λαού συνεπεία των αλλεπάλληλων ιστορικών δυστυχημάτων των τελευταίων περίπου επτά εκατονταετιών…"

Για το βιβλίο δημοσιεύθηκε μια εκτενέστατη παρουσίαση από τον Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο, καθώς και από τον π. Γεώργιο Μεταλληνό στην Θεολογία 85 (2014) 366-371.

Σταχυολογώ αποσπάσματα από την βιβλιοπαρουσίαση του π. Γ. Μεταλληνού:

«Έχω στα χέρια μου το πρόσφατο ογκώδες βιβλίο του κ. Γ. Παναγόπουλου… Οι συνταχθείσες εδώ μελέτες είναι αξιόλογες τομές στην πνευματική μας πορεία στη διάρκεια της ξένης κυριαρχίας, την οποία από πλευράς ιστορικής, θεολογικής και φιλολογικής γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Γ. Π. και κυρίως την περίοδο του Διαφωτισμού, την οποία με τον βαρύ οπλισμό του και την ώριμη κρίση του εποπτεύει επαρκώς, κινούμενος άνετα σε όλη την έκταση και το βάθος της… Διαθέτει εξάλλου άριστη γνώση των κλασικών γλωσσών, αλλά και νεώτερων, μεταξύ των οποίων και της Ρωσικής, και, υψηλή, όπως αποδεικνύεται, κατάρτιση στις βοηθητικές επιστήμες του χώρου μας… Επιπλέον όχι μόνο λύει, αλλά και θέτει νέα προβλήματα, ανοίγοντας τον δρόμο για τη συνέχεια της έρευνας…

Σε αντίθεση με μοντερνίζουσες (μετανεωτερικές και μεταπατερικές) τάσεις της σύγχρονης Θεολογίας μας, ο κ. Παναγόπουλος μένει πατερικός στο φρόνημά του και γι’ αυτό πατερικά ελεύθερος στην επιστημονική του σκέψη και τον ερευνητικό του μόχθο, βασίζοντας τα συμπεράσματά του… στη συγκριτική θεώρηση των πηγών του. Είναι ιστορικός όχι του στοχασμού και της ιδεολογικής αυθαιρεσίας, αλλά των πηγών και της έρευνας. Αυτά, και κυρίως ο πάντα επίκαιρος σεβασμός του προς τον «προφήτη της Ρωμηοσύνης», π. Ιωάννη Ρωμανίδη, μας φέρνει πιο κοντά, όπως επεσήμανε και ο Άγιος Ναυπάκτου. Χωρίς τη ρωμανίδεια επιστροφή στο πνεύμα δυναμική «επιστροφή» στο πνεύμα των Αγίων Πατέρων είναι αδύνατη, κατά την ταπεινή μου κρίση, η ασφαλής διερεύνηση των ιστορικών πηγών του Γένους μας…»

Διαβάστε την πλήρη παρουσίαση του βιβλίου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο εδώ:

http://parembasis.gr/index.php/menu-teyxos-217/480-2014-217-10