Ένα μελέτημά μου για τον Κονσταντίν Νικολάεβιτς Λεόντιεφ και τις απόψεις του για τους Έλληνες και το πανσλαβικό ζήτημα
Πριν από ένα περίπου χρόνο διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη το 5ο Συνέδριο Νεοελληνικών Σπουδών της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών (ΕΕΝΣ, 2-5 Οκτωβρίου 2014). Στο συνέδριο, στο οποίο συμμετείχε ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός Νεοελληνιστών από όλο τον κόσμο, καθώς και ειδικών επιστημόνων από διαφορετικούς κλάδους (Ιστορικοί, Λαογράφοι, Κοινωνιολόγοι, Ιστορικοί του δικαίου, της τέχνης και της φιλοσοφίας και βέβαια Θεολόγοι), συμμετείχα με εισήγηση αφιερωμένη στην προσωπικότητα του Ρώσου διπλωμάτη, ιατρού και πολιτικού φιλοσόφου Κονσταντίν Λεόντιεφ (1831-1893). Πιο συγκεκριμένα, η προσοχή μου εστιάστηκε στην πολιτική αρθρογραφία του αναφορικά με το ακανθώδες ζήτημα των σχέσεων Ελλήνων και Σλάβων (κυρίως Ρώσων και Βουλγάρων) κατά την κρίσιμη περίοδο των εκκλησιαστικών ερίδων που κατέληξαν στην αντικανονική ανακήρυξη της βουλγαρικής Εξαρχίας.
 |
| Ο τσάρος Νικόλαος Β΄ |
Στην μελέτη αυτή προσπάθησα να παρουσιάσω την sui generis τοποθέτηση επί του ζητήματος του άδικα λησμονημένου Ρώσου διανοητή, ο οποίος είχε την ευκαιρία να γνωρίσει εκ του σύνεγγυς τον ελληνικό τρόπο ζωής λόγω της επί δεκετία παραμονής του στον οθωμανοκρατούμενο ελλαδικό χώρο με την ιδιότητα του διπλωματικού υπαλλήλου του τσαρικού κράτους (1863-1873). Φρονώ ότι το εγχείρημα άξιζε τελικώς τον κόπο, στον βαθμό που η σπουδή πτυχών της Ελληνικής Ιστορίας (και βεβαίως της εκκλησιαστικής μας ζωής) μέσα από κείμενα τρίτων ευρύνει τον ορίζοντα της ιστορικής μας θέασης και εμπλουτίζει την προσωπική αλλά και συλλογική αυτοσυνειδησία μας.
Ακολουθεί το κείμενο του μελετήματός μου, όπως αναρτήθηκε στα επίσημα ηλεκρονικά Πρακτικά της ΕΕΝΣ, που επιμελήθηκε ο ακάματος εργάτης των Νεοελληνικών Σπουδών στην Ευρώπη, ο Ομότιμος Καθηγητής του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, Κ. Δημάδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου