Το νέο μου βιβλίο, αφιερωμένο στους διωκομένους Ορθοδόξους Χριστιανούς

Γεώργιος Δ. Παναγόπουλος, Ζητήματα Εκκλησιολογίας. Ερμηνευτική προσέγγιση πτυχών του μυστηρίου της Εκκλησίας με βάση την ορθόδοξη πατερική Παράδοση, Αθήνα (Εκδόσεις Μυρμιδόνες) 2015.

Κυκλοφόρησε συν Θεώ το νέο μου σύγγραμμα, το οποίο είναι αφιερωμένο σε καίριες πτυχές του μυστηρίου της μίας, αγίας, αποστολικής και καθολικής Εκκλησίας. Πρόκειται κατά βάση για διδακτικό εγχειρίδιο Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας που θα διανέμεται στους φοιτητές μου της ΑΕΑ Βελλάς Ιωαννίνων κατά το η΄ Εξάμηνο σπουδών.

Οι φοιτητές μου θα πρέπει να θωρήσουν αυτονόητο ότι το βιβλίο αυτό δεν αντικαθιστά τα παλαιότερα με ίδιο ή παραμφερές αντικείμενο (λειτουργεί, ούτως ή άλλως, συμπληρωματικά προς το πόνημα του αειμνήστου π. Γ. Φωρόφσκι, Ἡ Ἐκκλησία, τό σῶμα τοῦ ζῶντος Χριστοῦ, και τη Δογματική του Ν. Ματσούκα). Επί  πλέον, αποσκοπεί στο να οδηγήσει σε μια πιο εντατική μελέτη των ίδιων των αγιογραφικών και πατερικών κειμένων, επί των οποίων και εδράζεται η περί Εκκλησίας ορθόδοξη διδασκαλία. 

Παραθέτω το σχόλιο του εξωφύλλου:

Η έκθεση της ορθόδοξης διδασκαλίας περί Εκκλησίας δεν μπορεί παρά να γίνει στη βάση μιας συστηματικής αναφοράς στις πατερικές μαρτυρίες, στον λόγο και την παρακαταθήκη των ιερών της Εκκλησίας μας Πατέρων, ο οποίος δεν αυτοερμηνεύται (σε αυτή την περίπτωση θα διολισθαίναμε σε μια sui generis επανέκδοση με «ορθόδοξο» πρόσημο της προτεσταντικής αρχής sola scriptura), αλλά προσεγγίζεται μυσταγωγικά υπό την χειραγώγηση των ζωντανών μαρτύρων της Παραδόσεως εντός της εκκλησιαστικής κοινωνίας. Αν αυτό θεωρηθεί σχολαστικό ή, σε κάθε περίπτωση, κουραστικό για τον αναγνώστη, παρακαλώ να ληφθεί υπόψη η προτροπή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος μας καλεί σε υπακοή στους θεόπτες, τους εν θεωρία προκόψαντες πιστούς και καταξιωθέντες να συμβασιλεύσουν εν Χριστώ με την Αγία Τριάδα κατά πρόληψη της εσχατολογικής δόξας:

«Ὑπὲρ λόγον δ’ ἴσμεν καὶ ὅσα λέγειν ἐφεῖται τῶν θείων, ὡς καὶ ταῦτα καθ’ ὑπερέχοντα λόγον (οὐ γὰρ ἔξω λόγου κατ’ ἔλλειψον, ἀλλ’ ἐκτὸς λόγου τοῦ καθ’ ἡμᾶς)… Οὐκ ἄρα ἡμῖν αὐτοῖς ἐπιτρεπτέον περὶ Θεοῦ τι λέγειν, ἀλλ’ ἡμᾶς αὐτοὺς ἐπιστρεπτέον πρὸς τοὺς ἐν Πνεύματι τὰ τοῦ Πνεύματος λαλοῦντας…».